Het verhaal van Akiki, waar zal ik beginnen….
In de avond van 24 april 2018, wat ik mijn Facebook aan het bekijken, toen iemand foto’s deelde van een oude ridgeback reu die in het asiel zat.
In het verhaal stond dat hij 10 jaar oud was en door omstandigheden in het asiel terecht was gekomen.
Het was een oude reu, die geen zin meer had in een wandeling en zwak was in zijn achterhand.
Hij had altijd in een huis met een grote tuin gewoon en dat was ook waar hij nu naar op zoek was.
Mijn hart brak en toen ik de foto’s aan Martijn liet zien had hij hetzelfde gevoel.
Maar we herkende ook iets in de foto’s.
I besloot die avond om een e-mail naar het asiel te sturen en vertelde hen, dat Akiki welkom was om een zomer in onze tuin door te brengen (we hadden echt het idee, dat hij nog maar een paar maande had). De enige eis die ik had was dat hij het kon vinden met de honden bij ons thuis.
Ook schreef ik dat als er andere geïnteresseerde voor hem waren dat ook goed was, maar als niemand hem wilde dan was hij welkom bij ons.
De volgende morgen, even voor 9 uur, belde het asiel me.
Die nacht ontvingen ze meer dan 50 e-mails voor Akiki.
En na alle mails te hebben gelezen, waren zo een 20 potentiele huisjes voor hem over. En ik weet nog steeds niet waarom, maar ze besloten om ons te bellen.
En alsof het zo moest zijn, gaf ik die dag een workshop in de buurt van het asiel. Dus na mijn werk ben ik direct naar het asiel gereden, om kennis te maken met Akiki.
In het asiel ontmoete ik een ondeugende oude man, en toen ik een wandeling met hem maakte, luisterde hij totaal niet, zelfs niet naar zijn naam. Even dacht ik dat hij doof was.
Maar hij was zo ontzettend lief dat ik besloot dat hij welkom was bij ons.
Dus de volgende dag ben ik terug gereden naar het asiel, samen met Nero en Dolce. Het asiel heeft als regel dat ze mijn roedelleider en ook Nero wilde ontmoeten, omdat beide reuen intact zijn.
In 5 minuten waren de honden goed met elkaar, en zo begon Akiki zijn nieuw avontuur op 26 april 2018.
Akiki woont nu alweer bijna 2 jaar bij ons. Hij geniet van het leven en alle aandacht, maar het wordt nu wel echt een hele oude man. Hij ziet bijna niets meer, hij loopt geen mega wandelingen maar.
Maar hij geniet nog wel, en wij genieten van hem, iedere dag dat het nog kan.
En voor wie zich afvraagt wat wij nou herkenden in de foto’s van Akiki. Akiki bleek familie te zijn van onze eerste ridgeback Jambo…
Tot ziens mijn vriend….
Op 14 augustus 2020 heeft Akiki een maagkanteling gekregen.
Tegen de verwachting in is de operatie geslaagd en de eerste nacht en dag ging het best wel goed met hem.
Hij stond zelfs al weer in de keuken op zoek naar wat te eten.
Helaas is hij de 2e nacht heel erg ziek geworden. Hij kreeg hoge koorts en had een torenhoge hartslag.
Akiki was aan het vechten voor zijn leven. Waarschijnlijk was had hij een ontsteking in zijn lijf.
Om 5 uur in de morgen is de dierenarts gekomen om naar Akiki te kijken. En samen hebben we besloten dat het het beste was om Akiki te laten gaan.
Hij had erg veel pijn en er waren geen verwachtingen dat hij dit zou overleven.
We hadden de keuze om te wachten tot hij zelf zou gaan, of hem nu van de pijn te verlossen. Natuurlijk hebben we er voor gekozen de pijn bij hem weg te nemen.
2 jaar, 3 maanden en 17 dagen is Akiki bij ons geweest, maar het voelt als of hij er alle 12,5 jaar van zijn leven al was.
Vanaf het moment dat ik uit de auto haalde bij zijn nieuwe thuis, is hij mijn schaduw. Vanaf die dag was hij altijd om me heen.
En ondanks dat Akiki een prachtige leeftijd heeft behaald doet afscheid nemen ontzettend veel pijn.
